Over Joris Luyendijk
Geboren in Amsterdam, maar groeide vanaf zijn vijfde op in Hilversum. In 1990 kreeg Joris de kans om een jaar in Amerika te gaan studeren. Na een heerlijk jaar tussen optimistische mensen ging hij in Amsterdam studeren, wat uitmondde in een zwerftocht van politicologie, via geschiedenis, naar Arabische en religieuze antropologie.
In 1995 deed hij een jaar onderzoek onder Egyptische leeftijdsgenoten, en dat leverde in 1998 naast een doctoraal ook een boek op, 'Een goede man slaat soms zijn vrouw'. Dat boek was weer reden voor de Volkskrant en het Radio 1 Journaal om hem als correspondent Arabische Wereld te vragen. Joris bleef in het Midden-Oosten tot april 2003, waarvan de laatste drie jaar voor NRC Handelsblad en de NOS. Over deze meeslepende en verwarrende tijd gaat zijn derde boek, 'Het zijn net mensen'.
Vanaf 2003 tot 2011 woonde hij weer in Nederland. In 2010 werd Joris gevraagd om een maand mee te lopen op het Binnenhof in Den Haag. Dat leverde 'Je hebt het niet van mij, maar…' op, waar sommige collega’s nogal boos over werden. Kort na verschijning vroeg The Guardian hem om voor ze te komen werken in Londen. Hij begon zijn ‘banking blog’ waarvoor hij vanuit antropologisch perspectief de financiële wereld beschreef. Hieruit kwam het boek 'Dit kan niet waar zijn' voort, dat inmiddels in achttien talen is vertaald.
In 2017 schreef Joris 'Kunnen we praten', een uitnodiging aan mensen die overwogen PVV te gaan stemmen. Een samenwerkingsproject van Atlas Contact, De Correspondent, Algemeen Dagblad en WNL. Hoogste tijd om eens te kijken naar wat wel goed gaat. ‘Hoe hou jij de moed erin?’, vroeg hij aan honderd interessante mensen. Hun antwoorden staan in het boek 'Hoop', dat oktober 2019 verscheen. In februari 2022 verscheen 'De zeven vinkjes', over hoe mannen zoals Joris de baas spelen.